Precies om 6 uur arriveren we bij Q-parking dichtbij het vliegveld van Dusseldorf. Even inchecken bij de balie, spullen in het busje zetten en 5 minuten later staan we midden voor de ingang op het vliegveld. We zijn er mooi op tijd, als 1e in de rij ( eigenlijk is het dus nog geen rij ) bij Delta. De incheckbalie is nog niet open. Twintig minuten later kunnen we inchecken. Een vriendelijke duitse chinese neemt ons op een vriendelijke manier onder vuur. Of we zelf onze koffers hebben ingepakt ( ja, helaas wel ) of iemand ons iets heeft aangeboden etc. etc. Vervolgens kunnen we door naar de incheckbalie. Onze 5 koffers op de band, qua gewicht zit het nog helemaal snor. Volgens mij komt de zwaarste koffer niet boven de 16 kilo uit, dat zal op de terugweg wel anders zijn ;-)
7 uur, koffers ingecheckt, op naar Starbucks !!! Daar heerlijk een tijdje gezeten en natuurlijk wat te eten genomen.
Rond 9 uur lopen we naar de gate om het vliegtuig in te gaan. Aan de ingang van de gate staat onze vriendelijke duitse chinese weer, die naar ons zwaait dat we mogen komen. 200 mensen zitten te wachten om het vliegtuig in te gaan, maar wij mogen als eerste. Wat moeten ze allemaal wel niet van ons denken, waarom mogen zij als eerste, wie zijn deze mensen dat ze meteen mogen doorlopen ???Nou, daar zitten we dan in het vliegtuig voor een uurtje of 10…. Leuke vooruitzichten.
De reis voorloopt voorspoedig, af en toe een luchtzak waardoor we al vroeg het gevoel van de achtbanen te pakken hebben. Onderweg de nodige drank, maar een uur of 10 in het vliegtuig is toch wel lang. Gelukkig krijgen we halverwege de vlucht te horen dat we de wind mee hebben waardoor we 3 kwartier eerder zullen aankomen in Atlanta.
Inderdaad landen we om kwart voor 1 op Atlanta, gelukkig wordt er niet geklapt in het vliegtuig als we veilig op de landingsbaan neerkomen ;-) Er wordt toch ook niet voor mij geklapt als ik ergens vrouw en kinderen veilig afzet ?Op naar de immigratie, ook hier weer een aardige rij voor ons, Amerika kom je niet zomaar in, dat is in Nederland wel anders. Na een half uur gaan er een aantal balies extra open en ineens worden we door een dame naar een vrij loket geloodst terwijl anderen aan moeten sluiten in een rij met nog 4 of 5 wachtenden voor hen. Is it our lucky day ? Niet aardig doen tegen de neger achter het loket, ook al geeft zijn naam reden tot lachen: Mr. White. Maar het is toch echt een neger ;-) Na de nodige vingerscans mogen we het land in, America, here we come !
We lopen meteen naar de gate waar we straks weer moeten vertrekken richting Orlando. Vervolgens gaan we onze eerste dollars uitgeven aan donuts, muffins, chips en drinken. Leuk dat de dollar zo gunstig staat. Als we al onze dollars maar opkrijgen deze vakantie….
Om half 5 Atlanta time vertrekken we richting Orlando. Deze keer gaan we ook weer als een van de eerste het vliegtuig in.We hebben wederom wind mee, rond 10 voor 6, 10 minuten voor op schema, landen we op MCO. We hebben echter te hard gevlogen, onze gate is nog niet vrij waardoor we nog een minuut of 10 moeten wachten in een stilstaand vliegtuig midden op het vliegveld. De kids zijn inmiddels moe en Mitch begint te klagen over misselijkheid. Het zal toch niet gebeuren he de laatste 10 minuten…. Met een spuugzak klaar in de binnenzak en Mitch proberen af te leiden komt het dan toch allemaal goed, we mogen eindelijk het vliegtuig uit. Nu op naar de monorail die ons vervolgens naar de bagageband brengt met onze koffers. Deze komen ook redelijk snel. Nog een laatste horde te nemen, de auto ophalen bij Alamo. Daar aangekomen lijkt het geluk ons in de steek te laten, er staan wel zeker 35 to 40 mensen voor ons in de rij die echt huge is. Is hier geen vriendelijke Amerikaanse Chinese ?
Gelukkig gaat het redelijk snel, een 3 kwartier later zijn we aan de beurt. Relax, het is immers vakantie ( we zijn wel moe, inmiddels zo’n 21 uur wakker ) Aan de balie weer de bekende taferelen, onze auto ( Equinox ) is echt te klein voor de bagage die we hebben, of we niet willen upgraden naar een grotere. Natuurlijk willen we dat, zolang we er maar niet voor hoeven te betalen. We blijven tenslotte nederlanders, ook al staat de dollar nog steeds gunstig. We blijven overal nee op zeggen, we willen geen extra verzekering afsluiten en nee, we hebben geen grotere auto nodig. Uiteindelijk krijgen we de papieren en kunnen een mid-size SUV uitzoeken. Er staan er echter maar 2, maar we willen graag een jeep en die is er nu net niet. Na een kwartier een dame van Alamo aangesproken met het verhaal dat we al een hele tijd staan te wachten ( beetje overdrijven mag ) maar dat er nog steeds geen auto beschikbaar is. Vervolgens mogen we een rijtje verder tussen de crossovers een auto uitzoeken. Deze zijn toch echt een stuk groter. It is our lucky day!
Een mooie Dodge volgeladen met onze spullen, tom tom uit de binnenzak en op naar het adres waar we onze sleutel van de villa kunnen ophalen. Zonder problemen komen we daar aan, envelop uit het kluisje aan de muur, adres van villa weer ingeven op de navigatie en karren maar.
Onderweg nog ff een tussenstop gemaakt bij een benzinepomp, een plastic tas vol chips en frisdrank ingeladen en vlug door naar de villa.
Rond een uur of 9 staan we dan eindelijk voor onze villa, deur open en …. Wederom huge !!
4 slaapkamers ( we hadden er maar 3 besteld ) 3 badkamers, groot zwembad en voor de kids ook nog een speelkamer met airhockey tafel en een tafelvoetbal. Wat boffen we toch.
Voldaan ploffen we op onze bedden neer, moe maar voldaan.
Welterusten !!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten